Kelakar.

“Awak tak rasa kelakar ke? Bukan kelakar, pelik. Tapi kelakar jugak.”

Him : Apa yang kelakar?

“Kita.”

Him : Apa yang kelakar. Cakap habis-habis.

“Beza gila dulu dengan sekarang. Dulu kan kawan-kawan je.”

Him : Ohh, kawan...

“Okay, memang lah tak kawan, tapi time tu budak-budak kan. Bukannya tahu sangat. Dulu main-main je. Sekarang kan serious.”

Him : Saya tak rasa lain pun.

“Yelah, sebab awak..”

Him : Oh, salah sayalah ni?

God, aku tak salahkan dia or sesiapa pun.

“So, sebab perasaan awak tak berubah, awak serious dari dulu, sepatutnya awak lagi rasa benda ni kelakar lah.”

Him : Sebab?

“Sebab berbeza gila.”

“Bila saya pandang awak, saya bukan je nampak awak yang 24 sekarang. Tapi saya nampak budak yang 12 dulu.”

Him : Gilalah. Buruk gila. Sampai sekarang pulak tu buruk.

Aku cakap macam tu, macam tu dia boleh balas???
God, tak ada orang pernah bagi tahu dia how good looking-nya dia tu?
Even kawan? Or stranger? Cause yes, he is!

Aku nampak 12 dia yang dulu, but still, banyak benda or kenangan yang aku tak boleh recall. This is so frustrating sebab I really want to ingat semua benda but jeez, I can’t :(